سجادصفری اعظم

زندگی بی تــــــــــــــــــــو مثل کابوس است،مثل هذیان ،شبیهِ بیمــــــــــاری

   بی تو پاییــــــــــــز می شود تکرار، توی تقویم های دیــــــــواری

زندگی بی تــــــــــــــــــو مثل اندوه است ،در هیاهویِ سردِ ساعـــــــت ها

   من دلم شورمی زند بی تـــــــــــو، اه از این دردها و عـــادت ها

بی تــــــــــــــــــو دنیا همیشه تاریک است ،ماه و خورشید نورشان مرده

    بی تو جان می دهند قافیـــــه ها، پشت این واژه های پـــــژمرده

بی تـــــــــــــــــو انگشت های حاسدِ شهر،می زنندم نهیبِ رســـــــوایی

   بی تــــــــــــــــو درانتهای این جاده ، مقصدی نیست غیر تنهایی

زندگی بی تــــــــو مثلِ؛ نــــه بی تـــــو ،زندگی مثل هیچ دردی نیست

   گفتن ازحال و روز من کارِ،هر غزل سازِ دوره گردی نیســـــت

پ.ن

چقد سخته ادای آدم های بی تفاوت را در آوردن وقتی هنوز....

آره اقرار می کنم ....   هنوزم دلم..